VIII Śląskie Manewry Ratownictwa Jaskiniowego

Termin: 01 - 03.06.2012
Lokalizacja: Pogranicze gmin Bytom i Tarnowskie Góry

Jako Speleoclub Wrocław zostaliśmy zaproszeni na VIII Śląskie Manewry Ratownictwa Jaskiniowego organizowane przez Tarnogórski Klub Taternictwa Jaskiniowego, ze względu na posiadany system łączności podziemnej typu „NICOLA”. Naszym zadaniem było zapewnienie łączności pomiędzy wnętrzem sztolni, a centrum dowodzenia, podczas symulowanych akcji ratowniczych.

W piątkowy wieczór na menerach zjawiłem się Ja wraz z Grześkiem Szmidtem. Baza usytuowana była nieopodal dzielnicy Bytomia - Sucha Góra. Polana znajdująca się w sąsiedztwie sporego nieczynnego kamieniołomu, w którym był otwór sztolni, stanowiła bardzo dogodne miejsce zakwaterowania.
W ćwiczeniach brały udział osoby ze środowiska jaskiniowego oraz  strażacy z Ochotniczej Straży Pożarnej. Szefami zamieszania byli Dariusz Sapieszko i Arkadiusz Stępień, bardziej znani  jako „Sapiech” i  „Ruda”.

Pierwszym elementem ćwiczeń stały się  nocne poszukiwania dwóch osób schowanych w sporym parku. Szybko okazało się, iż do takich poszukiwań jest potrzebny zgrany zespół oraz doświadczeni dowódcy, gdyż grupa przypadkowych osób sama nie byłaby w stanie znaleźć nikog,o nawet na dużo mniejszym obszarze. Ostatecznie obie ofiary odszukał wyszkolony pies, który bez trudu podążył wprost do ofiar pośród labiryntu ścieżek ciemnego parku.

Drugiego dnia (sobota) odbyły się dwie równoległe akcje, nurkowa w trzeciej studni, oraz wyciąganie poszkodowanego z pierwszej studni. Naszym zadaniem było nawiązanie łączności pomiedzy trzecia studnią a obozem. Zadanie okazało się zbyt ambitne. Odległości jakie nas dzieliły, były po prostu za duże, by zasięg naszego radia pozwolił się skomunikować. Gdy na powierzchni Grzesiek podjął decyzję o przeniesieniu radia w pobliże otworu, było za późno, gdyż ja zwinąłem sprzęt, jak tylko poszkodowany został wyciągnięty ze studni, bym mógł wziąć udział w transporcie poszkodowanego w noszach. Okazało się to bardzo trudne i wyczerpujące. Na własnej skórze poczułem trud przenoszenia poszkodowanego w ciasnych i niskich korytarzach sztolni. A co działoby się w jaskini z zaciskami…
Gdy symulant znalazł się na zewnątrz, nastąpiło przekazanie go do powierzchniowych punktów linowych. Wśród nich był układ wyciągowy umożliwiający przemieszczenie noszy na półkę skalną oraz dwie duże tyrolki, na które wciągano nosze za pomocą „balansu”.
Wieczorem podsumowanie. Zostały omówione problemy i niedociągnięcia jakie ujawniły się podczas ćwiczeń.

Trzeciego dnia (niedziela) przeprowadzono jedną akcję. Uszczuplony skład miał podobne zadanie jak jedna z grup dnia poprzedniego. Poszkodowany znajdował się w pierwszej studni. Tym razem doszedłem jako pierwszy w okolice owej studni, rozłożyłem „NICOLĘ” i czekałem na kontakt z Grześkiem, który znajdował się przy otworze z drugim zestawem łączności. Jakąż ulgę poczułem, gdy w głośniku usłyszałem głos kolegi. Jeszcze tylko sprawdzenie kanałów dopasowujących impedancje anteny do gruntu i mamy całkiem przyzwoitej jakości transmisję na kanale drugim. Nawet sam „szefu” czyli Sapiech nie omieszkał porozmawiać przez radio. Z tego co wiemy, bardzo mu się to spodobało. Kontakt niezmiernie ułatwiał organizację. Pokazało to jak ogromnie ważna jest łączność grup ratowniczych.
Tego dnia akcja przebiegała dużo sprawniej niż poprzedniego. Widocznie każdy wziął sobie do serca wieczorne uwagi.

Manewry uważam za bardzo trafiony pomysł. Warto w nich uczestniczyć, by uczyć się od innych oraz samemu sprawdzać swoją wiedzę w praktycznym działaniu. Była to kolejna możliwość testowania naszego sprzętu oraz umiejętności. Wiedza i doświadczenie, jakie zdobyliśmy podczas manewrów, na pewno przydadzą się podczas zbliżającej się, sierpniowej wyprawy „Picos 2012”.
Serdecznie dziękujemy organizatorom za zaproszenie na manewry i zgłaszamy chęć uczestnictwa w następnych.

W imieniu Speleoclubu Wrocław - Dasz wór!

Autor: Tomasz Utkowski